“Бисмилләһир-рахмәнир-рахим. Бисмилләһил-ләзи лә йадурру мәгасмиһи шәй-ун фил әрдый вә лә фис-сәмаи вә һүвәс-сәмигул-галим. Иннәһү мин сүләйманә вә иннәһү бисмилләһир-рахмәнир-рахим. Әгүзү бикәлиматит-таммәти мин күлли шәрри мә халака”.
(Ул Аллаһ исеме белән ки, Аның исеме белән бергә булганда җирдә һәм күктә бернәрсә дә зарар итә алмас. Ул – ишетүче һәм белүчедер. Ул, һичшиксез, Сөләйманнандыр һәм аның беренче юлы “Бисмилләһир-рахмәнир-рахим”дыр. Яраткан нәрсәләрнең явызлыгыннан Аллаһның тулы һәм кимчелексез булган сүзләренә сыенамын.)
